คำประพันธ์ประดิษฐ์ใหม่ สอดคล้องกับการช่างคิดสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ของผู้แต่งขณะเดียวกัน รากฐานคำประพันธ์ไทยเดิมก็เป็นเค้าให้กับการสร้างสรรค์ใหม่ด้วย อีกทั้งลักษณะเฉพาะของภาษาและวัฒนธรรมไทย เช่น การชอบพูดจาให้คล้องจองกัน การมีเสียงวรรณยุกต์แตกต่างกัน หรือ การมีจังหวะจะโคนในการพูดการร้องต่างๆ เป็นต้น เหล่านี้ล้วนแสดงให้เห็นว่า ภาษาและวัฒนธรรมไทยเปิดโอกาสให้กับการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ได้ทุกเมื่อและจะยังคงมีลักษณะดังกล่าวต่อๆ ไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด